Het verre oosten

Hoi allemaal,
Hier mijn eerste bericht vanuit het verre oosten! Vrijdag begon dan eindelijk het avontuur. Om 10.35 vloog ik richting Abu Dhabi. Op Schiphol kreeg ik een kado dat ik pas aan boord open mocht maken. Na het opstijgen mocht ik het open maken. En wat was ik verrast, echt een super kado! Een leuk boek met daarin van iedereen apart een bladzijde met foto’s en een verhaaltje:) Dat iedereen hier zoveel moeite in heeft gestoken en dat ik niks heb door gehad;) Dus hier mijn dankwoord:
Leonie, Pap, Mam, oom Loek , Nina, Wendel, Paul en Mirjam, Chloé, , Kyra B, Thomas, Wisse, Laura, Renée, Emilie, Rosalinde, Kyra D, Dick en Hennie, Sonja, Kwint, Roxanne en Dennis, Kim, Kirsten allemaal super bedankt! Ik heb veel gelachen en ook gehuild aan boord, waarna de stewardess naar mij toekwam (ze was op de hoogte van mijn immense passie voor vliegen) en ik vertelde haar dat het goed ging maar dat ik gewoon een beetje emotioneel was. De vlucht ging voor de rest goed, lekker films gekeken en prima gegeten.
Na wat vertraging (wat overigens kwam doordat de truck die ons vliegtuig op Schiphol naar de startbaan moest brengen een lekke band had) kwam ik na 6 uur aan op Abu Dhabi International Airport. Bij aankomst haastte ik mij gauw naar de visa balie, om daarna gauw naar de eye scan office te gaan en vervolgens door de paspoort controle. Maar van haasten is hier geen sprake, het viel me al meteen op dat de locals (in uiteraard traditionele kleding) een bepaalde rust uitstralen. Na mijn bagage te hebben opgehaald ging ik naar de aankomsthal, op zoek naar iemand die met een a4tje met mijn naam erop mij op stond te wachten. Twee jongens van Human Resources waren zo vriendelijk om mij, en nog een jongen uit Zimbabwe, op te halen. Zij brachten ons naar de personeels villa’s, waar zowel het gewone personeel als de stagiaires wonen. Helaas was het avond toen ik hier heen werd gebracht, dus je hebt eigenlijk nog niet zo’n goed idee waar je dan precies zit. Bij aankomst kreeg ik een tasje van het hotel met wat te drinken en eten erin, erg fijn omdat je simpelweg niks hebt als je aankomt!
’s Ochtends toen ik meteen richting het hotel ging werd mij de betekenis van het woord ‘woestijn’ duidelijk. Ik woon in een wijk tussen Abu Dhabi en Yas Island in, genaamd, Khalifa A, waar steeds meer huizen worden gebouwd omdat daar simpelweg in de stad geen plek meer voor is. Dit heeft als gevolg dat je soms een groot stuk grond hebt waar niks staat, en vervolgens ergens 3 soort van paleizen staan met 6 dikke auto’s voor de deur. Al met al is dit een heel grappig gezicht! Er wordt hier nog heel veel gebouwd, je hebt bijna het idee dat als je ’s ochtends wakker wordt je er weer 5 nieuwe buren bij hebt. Om een indruk te geven van onze personeelsvilla’s: in totaal zijn er 20 villa’s waar personeel (en stagiaires) in wonen. Mannen en vrouwen zitten in verschillende gebouwen, alhoewel dat bij ons anders is, bij ons beneden wonen ook jongens. Ik deel mijn kamer met een andere stagiaire uit Zimbabwe: Amanda. Gelukkig kunnen we het goed vinden en we zijn van de week ook samen iets gaan eten (in Kyra haar hotel!, wordt vervolgd). Amanda doet overigens haar stage bij Human Resources. Wij delen samen een ruime kamer en een badkamer. Wij zitten op de eerste verdieping waar ook nog een zithoek is en beneden is een keuken en eettafel etc. De andere stagiaires zijn ook aardig, de een zie je wat vaker dan de ander maar dat komt omdat er twee bij de front office werken en een in de f&b waardoor hun werktijden erg verschillen. In totaal zijn er acht stagiaires, die allemaal begin januari zijn begonnen. Amanda vertelde me dat ze in het begin wel veel samen deden, maar dat dat nu wat minder is. Ook wel begrijpelijk door de verschillende werktijden en een weekend dat bestaat uit één vrije dag, maar hopelijk kan ik de boel weer een beetje bij elkaar brengen haha.

Verder heb ik zaterdag al meteen kennis gemaakt met het hotel. Vrijdag avond kreeg ik namelijk zoals ik al zei bij aankomst een tasje van het hotel, waarin ook een brief zat waarin ik welkom werd geheten en waarin stond dat ik de volgende morgen om 08.00 werd opgehaald door iemand van HR die met mij zou gaan ontbijten in de staff canteen en die mij vervolgens aan wat mensen voor zou stellen en wegwijs zou maken. Dat was dus toevallig de taak van mijn kamergenootje! Het was wel jammer dat je meteen de eerste dag vroeg op moet staan, maar ook wel goed omdat je meteen bezig bent met alle nieuwe indrukken. Daar gingen we dus, om 8 uur in de personeelsbus richting het hotel. Elke ochtend ontbijten we in het hotel, daar zijn we ongeveer om kwart over 8 en ik moet om 08.40 beginnen. Wat meteen opviel is dat hier mensen uit heel veel verschillende landen werken, hier een paar voorbeeden: India (hier komen de meeste vandaan), Pakistan, Tunesië, Zweden, Egypte, Jordanie, Engeland, Zimbabwe, en nog veel meer landen. Er werken vooral veel mannen in het hotel. Toen ik zaterdag ochtend de staff canteen betrad had ik heel veel nieuwsgierige ogen op mij gericht, wat je in het begin wel even nerveus maakt. Maar het is niet op een vervelende manier, en je went er heel snel aan. Dus gewoon vriendelijk lachen en tegen iedereen gedag zeggen. De sfeer onder de collega’s is ook goed, iedereen was en is nog steeds zo vriendelijk. Ik dacht eerst misschien komt dat omdat ik nieuw ben maar zo doet iedereen dus altijd tegen elkaar;) Mijn zaterdag bestond uit veel handen schudden, glimlachen en veel nieuwe indrukken op het werk op doen. Ook heb ik kennis gemaakt met mij eigen afdeling sales en marketing. De office waar ik zit bestaat uit de afdelingen: telefooncentrale, sales, marketing, de general manager (die mij overigens veel aan meneer Overmeer doet denken, voor de hotello’s onder ons) de event manager en de revenue manager.

Zaterdag avond heb ik de taxi gepakt richting Abu Dhabi, om daar met Kyra en Meike wat te eten. Dit was echt een verschil met de rust en kalmte die Yas Island uitstraalt. Je ziet hier veel mannen en vrouwen in traditionele kleding. De mannen dragen een lang wit gewaad, met een witte of rood/witte doek over hun hoofd met daarop een soort van band. Hier zit trouwens ook weer verschil in, wie welke doek draagt en zo. Alle doeken zijn weer verschillend gevouwen, een soort oregami haha De vrouwen dragen een zwart gewaad, sommigen een burka en sommigen een gewaad waarbij je wel hun gezicht ziet. In het begin is het wel apart om zoveel mensen in traditionele kleding te zien, en eigenlijk ook wel grappig. Zo liepen Kyra, Meike en ik langs de weg in Abu Dhabi terwijl er een oldtimer met daarin twee traditioneel geklede mannen zaten die vrolijk toeterend voorbij reden. Had je eigenlijk bij moeten zijn, het werkte enorm op mijn lachspieren.
Het was heel gezellig om elkaar weer te zien het was leuk om even in de grote stad te zijn. Helaas heb ik niet veel kunnen zien die avond, aangezien ik pas laat in Abu Dhabi kon zijn. De terugweg was trouwens iets moeilijker dan de heenweg, aangezien alles zo nieuw is dat mijn villa zelfs geen adres heeft. Zaterdag middag had ik er al voor gezorgd dat iemand van HR de route op zou schrijven, zodat ik de taxi chauffeur kon vertellen waar ik heen wilde. Helaas ging dit niet in een keer goed, maar uiteindelijk heeft mijn eigen instinct er voor gezorgd dat ik toch veilig ben thuis gekomen.

Zondag begon ik met een tweedaagse orientatie waarin je veel informatie krijgt over het hotel, de omgeving en het werk. Op maandag heb ik de Yes I Can! Training gehad. Even voor de duidelijkheid, dit is de visie van de Rezidor Hotel Group. Deze training werd overigens gegeven door de HR manager van het hotel, een vriendelijke en humoristische Engelsman (waar ik overigens ook mijn skype interview mee heb gedaan). Dit was een leuke training, en aan het eind van de dag mocht ik mijn Yes I Can broche in ontvangst nemen! Deze slogan spreekt hopelijk voor zich, dat je altijd een positieve attitude richting alle gasten hebt, en dat wanneer ze iets vragen, je altijd voor hun klaar staat. Niks nieuws dus;)
Maandag ben ik iets wezen eten in Le Meridien met Amanda, waarna ik ineens dacht: Hé, werkt Kyra hier niet? Helaas hebben we elkaar niet meer gezien, maar we komen daar zeker terug, was erg gezellig en het eten was heerlijk!

Dinsdag was dan eindelijk mijn eerste werkdag! Ik word op ‘sleeptouw’genomen door Joycelyn, de salescoordinator van ons team. Zij komt van de Fillipijnen en is nog erg jong, 26 jaar, en ze is erg vriendelijk. We kunnen het al goed vinden dus dat is erg fijn. De sales coördinator heeft een belangrijke taak binnen het team, zij regelt eigenlijk alles en is de enige die altijd in de office moet zijn. De rest van het sales team is vaak weg van de werkplek, om gasten en klanten te ontmoeten. Dat is een van de redenen dat ze mij allemaal vertellen dat ik de beste afdeling heb gekozen, happy me! Volgende week (vanaf zaterdag, vrijdag is mijn vrije dag) ga ik met verschillende collega’s mee naar sales gesprekken om te observeren, zodat ik een idee van alles krijg. Ik ben erg benieuwd en heb er veel zin in! Het is ook een uitdaging omdat sales helemaal nieuw is voor mij. De sales manager (een vrouw van rond de veertig) heeft me al verteld dat ik alles vanzelf leer en dat het allemaal goed komt. Geruststellend dus:)

Hiermee komt er een einde aan mijn veel te lange verhaal.
Jullie horen gauw van mij.
Liefs vanuit het verre oosten,
Rianne